ഓണ്‍ലൈന്‍ ഫുഡ്‌ ഡെലിവറി എന്ന സര്‍ക്കസ്

മാസത്തിലൊന്നോ രണ്ടോ തവണ ഞാനും ഓൺലൈൻ ഫുഡ് ഡെലിവറി ആപ്പ് വഴി ഭക്ഷണം വാങ്ങാറുണ്ട്. വാങ്ങുമ്പോഴൊക്കെ ഹോട്ടലീന്നുള്ള ദൂരമനുസരിച്ച് ടിപ്പും കൊടുക്കാറുണ്ട്. എന്തു സൗകര്യമാണല്ലേ ഈ ആപ്പുകൾ. വീട്ടിലോ ആശുപത്രിയിലോ ലോഡ്ജിലോ എവിടെയിരുന്നാലും ഇഷ്ടഭക്ഷണം വാതിൽക്കലെത്തും. തിന്നുന്ന ജോലി മാത്രം നമ്മൾ ചെയ്താ മതി. മാത്രമല്ല പാർട്ട് ടൈമായിട്ടും ഫുൾ ടൈമായിട്ടും എത്ര ചെറുപ്പക്കാർക്കാണിതു വഴി ജോലി കിട്ടുന്നത്.

ഇങ്ങനെ പലവിധത്തിൽ ഗുണപ്രദമൊക്കെയാണെങ്കിലും, പരമാവധി ഈ ആപ്പുകൾ വഴി ഭക്ഷണം വാങ്ങുന്നത് ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കാറാണ് എന്റെ പതിവ്. കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല ഒരു സിനിമയിൽ അല്ലു അർജുൻ പിസ ഡെലിവറി ബോയിയായി, ഹെവി ട്രാഫിക്കുള്ള റോഡിൽ ബൈക്കിൽ ഹീറോയിസം കാണിക്കുന്നത് പോലെയുള്ള സർക്കസുകൾ നേരിട്ടു കണ്ടിട്ടാണ്. പേടിച്ചു പോകും പലപ്പോഴും.

എത്രയോ പ്രാവശ്യം ദേഷ്യം വന്നിട്ടുണ്ട്, ഇവരുടെയീ പോക്ക് കണ്ടിട്ട്. ഓവർ സ്പീഡ്, ഈച്ച മാത്രം കടക്കുന്ന ഇത്തിരി ഗ്യാപ്പിലൂടെയോ ഇടതു വശത്തൂടെയോ ഉള്ള ഓവർ ടേക്കിംഗ്, അതിനിടയിലും മൊബൈൽ സ്ക്രീനിലെ റൂട്ട് മാപ്പിലേക്കുള്ള ശ്രദ്ധ, ഒക്കെക്കൂടി മുന്നിലെവിടെയോ പതിയിരിക്കുന്ന ഒരു വലിയ ദുരന്തത്തിന്റെ പായ്ക്കേജുമായിട്ടാണ് അവർ നമുക്കുള്ള ഭക്ഷണവുമായി വരുന്നത്.

അതുകൊണ്ടാണ് ഞാനത് പരമാവധി ഒഴിവാക്കുന്നത്. ഞാൻ ഫുഡ് ഓർഡർ ചെയ്തതു കാരണം ഇവരിൽ ഒരാളെയോ റോഡിലുള്ള മറ്റുള്ളവരെയോ അപകടത്തിലാക്കണ്ടാന്ന് കരുതിയിട്ടാണ്.

പ്രിയപ്പെട്ട ഡെലിവറി സുഹൃത്തുക്കളെ, ഇക്കഴിഞ്ഞ ഞായറാഴ്ച തിരുവനന്തപുരത്ത്, നിങ്ങളിലൊരാൾ, ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ മരിച്ചുപോയ വിവരം നിങ്ങളുമറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ. അതുകൊണ്ടു കൂടിയാണിതെഴുതുന്നത്. സ്വന്തം ജീവൻ പണയം വച്ച് നിങ്ങൾ ഭക്ഷണം കൊണ്ടു തരേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല. അഞ്ചോ പത്തോ മിനിട്ട് വൈകിയാലും ആരുമൊന്നും പറയില്ല ബ്രോ. നമ്മൾ തരുന്ന 5 സ്റ്റാറിനേക്കാൾ എത്രയോ വലുതാണ് സ്വന്തം ജീവനും ജീവിതവും.

ഡിയർ ഫ്രണ്ട്സ്, ഭക്ഷണമെന്നാൽ സന്തോഷമെന്നാണ്. നിങ്ങൾ സന്തോഷത്തിന്റെ പായ്ക്കറ്റുകളാണ് വിതരണം ചെയ്യുന്നത്. ചെയ്യേണ്ടത്. അതെന്നും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കട്ടെ..

©മനോജ്‌ വെള്ളനാട്